 Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος τένοντας στο σώμα. Το μεγάλο μέγεθος του σχετίζεται με τις σημαντικές δυνάμεις που μεταδίδει στην πτέρνα στο περπάτημα, το τρέξιμο ή το άλμα. Σχηματίζεται από το συνδυασμό τριών διαφορετικών γαστροκνήμιων μυών που ενώνονται για να σχηματίσουν ένα κοινό τένοντα. Αυτός ο τένοντας καταφύεται στο πίσω μέρος της πτέρνας. Ο Αχίλλειος τένοντας βοηθά στην πελματιαία κάμψη του ποδιού (κλίση των δαχτύλων των ποδιών προς τα κάτω) και βοηθά στην απόσβεση των κραδασμών. Xαρακτηρίζεται από περιορισμένη παροχή αίματος, γεγονός που τον καθιστά επιρρεπή σε εκφυλισμό και τραυματισμούς λόγω υπέρχρησης αλλά και ηλικίας. Το σημείο με την μικρότερη αιμάτωση εντοπίζεται σε μια απόσταση 2-6 cm από την κατάφυση του στην πτέρνα. |
 Η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα είναι εξαιρετικά συνήθης σε δρομείς που αύξησαν απότομα την ένταση ή τη διάρκεια των προπονητικών χιλιομέτρων ή προπονούνται σε ανώμαλο έδαφος. Επίσης ο αχίλλειος τένοντας γίνεται πιο αδύναμος με τα χρόνια κι έτσι η τενοντίτιδα είναι πιο πιθανή σε μεσήλικες που γυμνάζονται μόνο λίγες ημέρες την εβδομάδα (δρομείς ή ποδοσφαιριστές του “σαββατοκύριακου”). Βέβαια η τενόντια βλάβη είναι πολυπαραγοντική καθώς ενδογενή προβλήματα όπως η ραιβότητα και η κοιλοποδία, φάρμακα όπως τα κορτικοστεροειδή και οι κινολόνες και διάφορα νοσήματα μπορεί να σημαντικοί παράγοντες στην πρόκληση της βλάβης. Σημαντικός επίσης αλλά εξωγενής παράγοντας μπορεί να είναι τα ακατάλληλα αθλητικά υποδήματα. Ο αχίλλειος τένοντας δέχεται ισχυρές δυνάμεις, κατά την μεταφορά της κινητικής ενέργειας από τους μυς της γαστροκνημίας στην πτέρνα, που έχουν υπολογισθεί σε 8.500-9.500 Ν ή 12 φορές περίπου το βάρος του σώματος. |
|
 Οι περισσότερες περιπτώσεις φλεγμονής (tendinitis) ή εκφύλισης (tendinosis) του αχίλλειου τένοντα μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά χωρίς χειρουργική επέμβαση. Οι παραδοσιακές θεραπείες ανάπαυσης, πάγου, συμπίεσης και ανύψωσης μπορεί να είναι αποδοτικές για την οξεία, φλεγμονώδη φάση. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και οι ειδικές κάλτσες συμπίεσης μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ύφεση των συμπτωμάτων. Οι διατάσεις και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορεί να έχουν θεραπευτική αλλά και προληπτική δράση. Στην διάθεση των φυσικοθεραπευτών βρίσκονται βέβαια και άλλες ειδικές μορφές θεραπείας όπως το δινόλουτρο και οι υπέρηχοι. Η μελέτη βάδισης, το πελματογράφημα και η προσαρμογή των αθλητικών παπουτσιών (πχ μαλακό οπίσθιο τμήμα) μπορεί να είναι απαραίτητες ενέργειες για την επίτευξη και διατήρηση θεραπευτικού αποτελέσματος. |
|
 Είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε κάθε περίπτωση ενοχλημάτων από τον Αχίλλειο τένοντα να γίνεται αξιολόγηση από εξειδικευμένο ορθοπεδικό ιατρό και άμεση αντιμετώπιση από τον φυσικοθεραπευτή καθώς μια πιθανή ρήξη ή χρονιότητα της βλάβης είναι δύσκολα αντιμετωπιζόμενες καταστάσεις. Φυσικά η προσαρμογή του αριθμού και της έντασης των χιλιομέτρων προπόνησης είναι επίσης σημαντική, πάντα με την βοήθεια του προπονητή - φυσικοθεραπευτή. Χειρουργική επέμβαση απαιτείται συνήθως μόνο σε σοβαρές ή ανθεκτικές περιπτώσεις ή όταν παρουσιάζεται μερική ή ολική ρήξη του τένοντα. |
|
| Πέραν της κλασσικών φλεγμονών του Αχίλλειου υπάρχει και η καταφυτική μορφή τενοντίτιδας η οποία μπορεί να συνδυάζεται με ασβεστώσεις επί της πτέρνας και εκδηλώνεται με τοπική διόγκωση και πόνο στην κατάφυση του τένοντα επί της πτέρνας που μπορεί να θεραπευθεί και με τοπική έγχυση κορτικοστεροειδών. |